आपण अनेक वर्ष काही बघत असतो, वाचत असतो, अनुभवत असतो. काहीतरी निमित्त होतं आणि तोच अनुभव आकस्मिकपणे एक सुबक, सुघड आकार घेऊन आपल्यासमोर उभा राहतो..

‘‘गुलजारजींबरोबर मी ‘लेकीन’ आणि ‘माचिस’ हे चित्रपट केले. अभिजात अनुभव होता तो

अभिनयाच्या क्षेत्रात कुणीतरी गॉडफादर पाहिजे, असं प्रत्येकाला वाटतं.

कृष्णाने अर्जुनाला दाखविलेल्या विश्वरूपाचे वर्णन वाचल्यावर त्याचा विस्तार आपल्या इझलवरच्या कॅनव्हासच्या चौकटीत कसा बंदिस्त करायचा हे नक्की ठरत नव्हते.

सी. रामचंद्र, नौशाद, खय्याम, शंकर-जयकिशन, जयदेव व रवींद्र जैन आदी संगीत दिग्दर्शकांसाठी साँग व्हायोलिनिस्ट म्हणून काम करणारे जेष्ठ व्हायोलिन वादक प्रभाकर जोग.

माझ्यासाठी ‘कटय़ार काळजात घुसली’ हे नाटक मैलाचा दगड ठरलेलं.

लिहिल्याशिवाय मी जगू शकत नाही, हे खरं आहे. पण आजवर बरंच भलंबुरं लिहून झाल्यावर, मी आपण काय लिहिलंय

श्रोत्यांच्या कानांना आनंदवून त्यांना या साकार जगात निराकाराचा अनुभव देणं.. मी तेच करतो आहे.. संगीत हेच माझ्या जगण्याचं कारण आहे.’’

चित्रकला हा एक अत्यंत गंभीर विषय आहे. ती एक साधना आहे. ती छंद, विरंगुळा, करमणूक अशासारखी थिल्लर बाब नाही.

कोऱ्या कागदाची हाक तुम्हाला लिहितं करते, अस्वस्थ करते, तुमच्या रक्तातल्या समुद्राला त्यामुळे उधाण येतं. तुम्ही मग लिहिताच, तुमची, माझी आणि सर्वाची कथा-माणसाची कथा.

विद्या या शब्दाचा नेमका उलट शब्द ‘द्यावी’ असा होतो आणि मला ती देण्यातच आनंद मिळत आलेला आहे.’’ सांगताहेत शास्त्रीय, सिने, प्रायोगिक, फ्युजन संगीतात आपलं विशिष्ट स्थान निर्माण केलेले प्रसिद्ध बासरीवादक पं. रोणू मजुमदार

‘‘मला विज्ञानकथा कशी सुचते? विज्ञानाची विविधरंगी रूपे एक विज्ञानाचा विद्यार्थी म्हणून मी पाहिली आहेत. खगोलविज्ञानात तर अशा पुष्कळ गोष्टी आहेत ज्यांना ‘वास्तव

‘माझ्या दु:खात वाटेकरी झाला नाहीत तरी चालेल फक्त त्या दु:खाची जाणीव असू द्या . एवढंच माझ्यासाठी खूप आहे.’ सागरसाहेबांचा हा शेर मला बरंच काही शिकवून गेला

''नकळत सारे घडले'मधला बटुमामा म्हणजे व्यक्तिमत्त्वाचं एक वेगळंच रसायन आहे. घरात बायका जी कामं करत असतात ती तो अगदी सहज सफाईदार, स्त्रीसुलभ पद्धतीने पार पाडत असतो. हे जे 'बटुमामा'ला जमलं ते 'मला' कसं जमलं? घरातल्या कामांची सवय मला नव्हती, पण …

मंगला सामंत यांचा ‘बॉयकोड’ पुरुष घडवताना

दैवताविषयी वाचताना भक्ताच्या चेहऱ्यावर उमटावे तसे कौतुक वाटत होते.

 ‘शिक्षण आमच्या वस्तीत आलंच नाही’ हा वृषाली मगदूम यांचा २ डिसेंबरला प्रसिद्ध झालेला लेख वाचला.

‘कमावत्या स्त्रीलाही पोटगीचा अधिकार’ हा ९ डिसेंबरला प्रसिद्ध झालेला अ‍ॅड. मनीषा तुळपुळे यांचा लेख वाचला.

‘महिला आरक्षण सत्तेच्या सोंगटय़ा’ हा ६ जानेवारीचा लेख वाचला अतिशय उत्तम आहे.

चतुरंग नियमित वाचतो. यंदा जी नवीन सदरं सुरू केली आहेत ती केवळ अप्रतिम.

कर्करोगाविषयी असलेली भीती इतकी खोलवर आहे की, त्या भीतीला बाजूला करण्यासाठी ‘जनजागृती’ आवश्यक आहे.

अनुराधा सहस्रबुद्धे यांचा १० फेब्रुवारीच्या अंकातील ‘जादू की झप्पी’ हा लेख मनापासून आवडला.

नवे ज्ञान व दृष्टी मिळते

गेली कित्येक वर्षे ते लेख आणि मुलाखतींद्वारा आमच्यापर्यंत पोहोचलेले आहेत.

‘संहिता साठोत्तरी’ या सदरात २८ एप्रिलला प्रसिद्ध झालेला ‘संघटना साखळी’ हा डॉ. रोहिणी पटवर्धन यांचा लेख छान होता.

बऱ्याचदा स्वभावाचा भाग म्हणून अथवा प्रतिकारक्षमताच  कमीच आहे असं म्हणून याकडे दुर्लक्ष केलं जातं.

श्रेय नामावलीत आपले नाव असावे याकरिता ऐनापुरे यांना खूपच प्रयत्न करावे लागले.

२६ मेच्या अंकातील डॉ. रोहिणी पटवर्धन यांचा लेख वाचता वाचता गेल्या ५०-६० वर्षांतील अनेक नाटक व चित्रपट डोळ्यासमोर येऊन गेले.

आपल्याकडेही पुण्याच्या ‘अथश्री’सारख्या चांगल्या सोयी आहेत; पण त्यांची संख्या कमी आहे.

जीवन जगत असताना अनेक संकटे, दु:ख, वाईट प्रसंग येतात.

त्यानुसार सर्वाच्या कल्याणाची जबाबदारी सरकारचीच आहे असे मान्य करण्यात आले.

दोन्ही हात नसलेल्या लक्ष्मी या मुलीबद्दल ‘अपूर्णाक’ या सदरात ‘लक्ष्मीची सक्षम पावले’ हा ४ ऑगस्टला प्रसिद्ध झालेला लेख वाचला.

एका समान धाग्यात गुंफली गेली आहे व तो धागा तिच्या शोषणाचा आहे हे अधोरेखित केले आहे.

मुलाचा हव्यास’ हा डॉ. किशोर अतनूरकर यांनी लिहिलेला लेख वाचला, खूप आवडला.

हुंडा घेऊन लग्न केलेल्या नवऱ्याच्या विरुद्धदेखील ‘मी टू चळवळ’ करण्याची हिम्मत स्त्रियांनी दाखवायला हवी

कोकण सोडून महाराष्ट्र राज्यातील इतर प्रांतात हुंडा दिल्याशिवाय मुलींची लग्ने करणे कठीण आहे.

प्रभा गणोरकर यांचे लेख मी नियमित वाचते. अफाट व्यासंग आहे त्यांचा..

स्त्रियांचे शारीरिक आणि मानसिक शोषण अशा कुप्रथांच्या आडून होत आले आहे.

बांधकाम क्षेत्राचे नियमन आणि विकास करण्याच्या उद्देशाने नवीन रेरा कायदा लागू करण्यात आलेला आहे.

विको लॅबोरेटरीजच्या ऑफिसची अंतर्गत रचना, सजावट आणि एकूणच वातावरणनिर्मितीबद्दल

स्वयंपाकघरातील इतर भांडयाकुंडय़ांचा वेध घेण्यापूर्वी सर्वप्रथम अन्नदायिनी ‘चुली’ला वंदन करू या..

सृजनाचं लेणं या मातीतूनच बहरायच असतं. मग ती कसदार आणि संपन्न हवीच! त्यात हिणकसाला जागा नको.

माझे सर्व बालपण कोकणात खारेपाटण या गावात गेले, अगदी मॅट्रिकपर्यंत. त्यामुळे मला गावाची खूप ओढ व कौलारू घराचे वेड!

भवानीशंकर मंदिराची रचना भव्य सभामंडप, गाभारा आणि चारही बाजूंनी भाविकांच्या विसाव्यासाठी गॅलरी अशी आहे

आजुबाजूला लहानसा बगीचा होताच. तिला झाडाफुलांची भरपूर आवड. वेगवेगळ्या भाज्या-फळं-फुलं बागेत लावलेली.

कल्याण, डोंबिवली, अंबरनाथ, बदलापूरकरांचा होणार सुखकर प्रवास

वाढते नागरीकरण आणि वाढत्या शहरीकरणामुळे गाडय़ांच्या वाढत्या संख्येच्या पाश्र्वभूमीवर गाडय़ांचे पार्किंग ही एक मोठी जटिल समस्या बनलेली आहे

पर्यावरणपूरक इमारती बांधायच्या तर तेथील ऊर्जेचा वापर आणि कार्बन उत्सर्जन कमी करायला हवे.

सोसायटी समिती ही दर पाच वर्षांनी बदलणे आवश्यक आहे आणि तसा कायदाच आहे

दिवाळखोरी कायद्यात नव्याने सुधारणा करण्यात आली.